"Gelukkig ben ik geen Hollander", aldus man in de straat

Een mooie dag in onze Breydelstad. Het zonnetje straalt op het Belfort en de Bruggeling kuiert gelukkig door de mooie straten. Wij vroegen ons af wat nu juist de Bruggeling gelukkig maakt.

"Wat mij gelukkig maakt?", aldus voorbijganger Fernand D'hoore (69) uit Sint-Andries, "dat ik geen Hollander ben tiens." Sinds twintig jaar gaat Fernand D'hoore iedere dag bloemen leggen op de hoek van de Spaanse Loskaai en de Spanjaardstraat. "Dankzij de Spanjaarden zijn wij normaal gebleven, dat vergeet ik nooit. Als ik naar mijn kinderen en kleinkinderen kijk: allemaal normaal. Dat steekt nogal af tegen Nederland."

Vroeger ging Fernand nochtans vaak over de grens om te gaan shoppen. "Dat doe ik niet meer, ik had teveel medelijden met de mensen daar", aldus Fernand, "dat is als op reis gaan naar Israël, terwijl je goed genoeg weet wat voor ellende zich afspeelt achter die muren rond Gaza."

Non-profit

Fernand is al jarenlang voorzitter van het Hertog van Alva-appreciatiëfonds: een non-profit die zich inzet om arme kinderen uit de klauwen van de Hollanders te redden en een waardige thuis te geven in een normale stad, in een normale regio, Vlaanderen. "Daar krijg ik veel voldoening van", vertelt Fernand, "sommige zijn wel blijvend getekend met een spraakgebrek, maar met de meeste kinderen komt het goed."

Volgend jaar is trouwens het jubileumjaar van het Alvafonds, en Fernand heeft grote plannen: "we zijn momenteel in gesprek met Natuurpunt om de dijk rond het Zwin ter hoogte van Cadzand te doorsteken. Op die manier kunnen we een deel van Holland blank zetten", aldus Fernand. "De Hollanders zullen uiteraard opnieuw lelijke kleine huizen uit asbest bouwen, maar we zijn dan toch even op ons gemak."