Brugge is een cultuurstad, maar keer op keer worden we voorbijgestoken door steden zoals Kortrijk, Oostende en Alveringem. Al dertig jaar volg ik de cultuursector in Brugge, en de laatste jaren zie ik duidelijker dan ooit de tekortkomingen. Mijnheer de Fauw, sta mij toe, Marc, om een kleine opsomming te maken van waar het verkeerd loopt. Een langere lijst kan je terugvinden in mijn boek "Een Langere Lijst", dat binnenkort in de boekhandel is te verkrijgen.

Geachte burgemeester, Beste Marc,

Beste Marc, de culturo's krijsen voor en kwalitatiever aanbod in de stad. Tegenwoordig wordt er in het Concertgebouw enkel nog klassiek geprogrammeerd. De gemiddelde leeftijd van het publiek is 66 jaar. Geef de jongeren ook wat, er is meer in de wereld dan Wagner. Zoals Club Brugge.

Ook de Brugse theatergezelschappen hebben het moeilijk en kunnen best hulp gebruiken. Deze lijst stuurden ze mij door: een nieuwe gitaar, melkchocolade, FIFA 2019 en een asbak. Dit vragen ze al langer aan het stadsbestuur, dat al jaren halsstarrig weigert het Brugse theater te steunen. "Onbegrijpelijk", klonk het onlangs bij mijn goede vriend en actrice Doris Nytent-Mismé.

De talloze evenementen in de zomer, denk maar aan Klinkende Kroegen en Vama Veche, zijn enige lichtpuntjes. Beste burgemeester, Marc, laat deze niet vallen! Als er ergens goed gevochten kan worden, dan is het daar wel.

Tenslotte nog dit, beste Burgemeester. Het duurt te lang om vergunningen te verkrijgen. Kijk naar het Brugs Bierfestival, die hadden bijna hun plannen mogen inpakken door de slome vergunningsprocedure. Ikzelf probeer al vijftien (!) jaar een diepe put in mijn tuin te graven, om daar al mijn afval in te dumpen. Keer op keer ligt de stad dwars.

Hoogachtend,

Janne Narten

Columnist en voormalig hoofdredacteur