Het gaat hard voor schrijver en muzikant Hongaar Dewael. Nadat hij eerder dit jaar zijn debuutroman Lost In Bruges voorstelde en vervolgens een half jaar bij Slagerij Geert werkte, komt hij nu met het vervolg "De Edele Vrouwelijke Wereld van De Slakken".

In De Edele Vrouwelijke Wereld van De Slakken volgt de lezer het doen en laten van Eddy "De Slakken" Snauwaert, een onverbeterlijke vrouwenloper die zichzelf al eens in de nesten werkt.

Minpuntje

Het boek is een literaire parel van absolute wereldklasse. Het is weinigen gegeven om op zo'n leeftijd zo'n meesterwerk af te leveren. Louis Paul Boon misschien, of Marc De Bel.

Toch is er één minpuntje op aan te merken: Dewael kan namelijk heel moeilijk vrouwen schrijven.

De nacht regent hard op de straatstenen.
Straalzacht slentert De Slakken zijn vaste kroeg binnen en schuift zich aan de toog. Onmiddellijk voelt hij twee bruine ogen door zijn rug branden.

"Godverdomme Slakken, ben je daar nu weer? Kom we gaan een kletse pinten zuppen en dan gan we batsen. Ken jukte aan mn kruus", glimlacht Nathalie zachtjes. "Waf waf vintje."

De hemel klaart op voor De Slakken.

"Je moet niet zo dwaas kijken. Domme flikker."

Ongrijpbare dynamiek

"Je ziet, met wat verbeelding kan ik gerust een geloofwaardige vrouw neerpennen", aldus de zelfzekere auteur. In het boek bestudeert Dewael de complexe en vaak ongrijpbare dynamiek tussen man en vrouw, terwijl hij tevens het verroeste geknars blootlegt van een maatschappij die als overrijp fruit haar houdbaarheidsdatum met rasse schreden nadert:

"Eje nog saffen Slakken?". Annabel's stem klinkt als het zoete gezang van een pelikaan. "Fuck vent, het was gister weer een zwaren op de Club. Ik heb op 't einde van de avond nog in mijn broek gescheten. "

Annabel loopt even verder in de straat en begint tegen de muur te pissen. Je hoort haar van ver hoesten, fluimen en rochelen.

HUUURRRGH. UURGH. UUUUUUURGH. (gaat nog drie pagina's door, nvdr)

"Ken je die mop van die zwarten dat bij Tony binnenkomt?", schreeuwt ze richting Slakken terwijl het zeik langs haar benen loopt.

Slakken droomt weg bij het zalige gezoem van Annabel's warme timbre.

Apotheose

Dewael's weergaloze stijl inspireert. Niemand kan thrillers schrijven zoals Hongaar. De apotheose volgt snel en snijdt bijzonder diep:

Natasha had het helemaal gehad met het spel van de Club en begon het meubilair van het parochiecentrum te slopen. "Fucking nichten moeten mij niet vertellen wat ik wel en niet mag. Kankerlijers. Hoeren."

"Kerel vint is dat een Porsche Carrera viere dat net passeerde? Machtig vint. Kom we gaan een petard gaan smoren in 't steegsje. Zeg Slakken, wanneer begint de koers weer?"

Slakken is even weg van de wereld. Smoorverliefd zigzagt hij over de straat en opeens raakt een fietser hem vol. Hij valt en breekt zijn been.

Gelukkig is de tengere, edele Natasha er om zich te ontfermen over de arme Slakken.

"Slakken vint mensen lachen met je. Je moet je hier zien liggen, achterlikken. Ik ga je niet naar huis voeren wi vintje, ik moet nog naar Batibouw en dan is het voetbal op TV. Yipse hé matje."

Vlekken

De laatste vier hoofdstukken bestaan vooral uit een hele hoop enorm vulgaire scheldwoorden en tekeningen gericht aan een zekere "Frederik", afgewisseld met bruine vlekken, waarschijnlijk koffie maar het kan ook iets helemaal anders zijn. We weten het gewoon niet, en het plakt ook.

"De Edele Vrouwelijke Wereld van De Slakken is mijn terugkeer naar mijn roots: het sociaal realisme, met een vleugje fantastische poëzie", vertelt Dewael, "mensen zullen misschien wel zeggen dat ik op één avond wat verbale kots aan elkaar heb geschreven om mijn schulden in café De Garre af te betalen, maar dat is slechts een deel van de waarheid. Ik heb het vooral gedaan om Frederik te kloten."

Maar wie is die mysterieuze Frederik? "Dat is aan mij om te weten en aan jullie om te raden. Trouwens, bemoei je met je eigen zaken. Wat is met dat nu."

"De Edele Vrouwelijke Wereld van De Slakken" is vanaf overmorgen verkrijgbaar bij Visrokerij Ahoy en in kopieerwinkel Copy Service in Tielt, en in de betere boekhandels, dus zeker NIET bij De Standaard Boekhandel.

Recensie door Elke Pientezeeker, De Morgen.