Stad Brugge heeft vorige week 3 miljoen euro uitgegeven aan een weide naast de Sint-Pietersplas, alleen... ze had die drie jaar terug al aangekocht, maar was het rats vergeten.
"We kopen tegenwoordig zoveel dat we het overzicht een beetje zijn verloren", geeft schepen Mercedes Van Volcem (Open Vld) toe. De grond was in 2017 al aangekocht om het sport- en recreatiedomein van de Sint-Pietersplas uit te breiden. Met de aankoop koopt stad Brugge het perceel nu over van stad Brugge en betaalt ze de notariskosten, een totaalbedrag van €60.000, aan een goede vriend van de schepen die toevallig ook notaris is.
Bezit de stad niet teveel grond?
De stad heeft de afgelopen jaren al heel wat grond verworven en dat werpt vragen op. Hoeft de stad zoveel grond te bezitten?
Het plan om het volledige Brugse grondgebied in handen van de stad te krijgen is ontstaan tijdens het burgemeesterschap van Renaat Landuyt (sp.a) in 2014. Landuyt deed dat om ideologische redenen, maar ook omdat hij zo eindelijk zijn extensie van zijn tuinhuis kon bouwen. Het plan is enkele jaren later terug opgepikt door de liberalen nadat ze eindelijk hadden ingezien dat de Brugse middenstand hopeloos apathisch en incompetent is. Sindsdien volgt de partij een eerder "paarse" koers en "massale onteigeningen zijn daar een integraal deel van" volgens Van Volcem.
"De bedoeling is dat uiteindelijk 95% van het totale oppervlak van de stad ook in handen is van de stad. In Brugge is er namelijk geen plaats voor privé-bezit", zo verbaast Van Volcem ons met haar visie. De overige vijf procent zouden in privébezit van enkele schepenen worden. "Dibs op Koolkerke", reageert toekomstig schepen Jasper Pillen (Open Vld) nog.
Wat gebeurt er met al die ruimte?
"We voorzien een split van 50% woonruimte in de vorm van sociale woningen en 50% hondentoiletten en 50% parkeerruimte", legt OCMW-voorzitter (en sommigen zeggen zelf toekomstig burgemeester) Pablo Annys (sp.a) uit. Dat de verdeelsleutel duidelijk niet klopt, deert de schepen niet. "Wat we niet hebben, kunnen we lenen op de internationale markten en dan later terugbetalen" reageert Annys, waarna hij ons trakteert op een vette knipoog.
